Kategoria: drogowskazy

Zainteresowanie zmianą i tym jak wdrażać ją w szkole publicznej jest bardzo duże.

Zainteresowanie zmianą i tym jak wdrażać ją w szkole publicznej jest bardzo duże.

Taki stan rzeczy spowodowała już w 2017 r. zmiana prawa oświatowego. Ułatwiła ona szkołom realizowanie innowacji pedagogicznej chociażby poprzez zmianę procedur np. nie ma potrzeby zgłaszania innowacji  w Kuratorium Oświaty czy też prowadzenia nadmiernej dokumentacji na ten temat. Ponadto realizacja oddolnych projektów dla szkół również zachęciła wielu nauczycieli i dyrektorów do odważnego działania na rzecz zmian. Kropką nad „i” jest pojawienie się kilku dokumentów np. SZKOŁA DLA INNOWATORA, kształtowanie kompetencji PROINNOWACYJNYCH czy też najnowszy raport o edukacji Economist Intelligence Unit, zawierający ranking systemów edukacji, w którym Polska znalazła się na 27. miejscu.

Dużo dyskutujemy. Wielu ma nawet dziesiątki gotowych propozycji i recept JAK UZDROWIĆ POLSKĄ EDUKACJĘ!!! Jednak rozważania i dyskutowanie nie przynosi zmiany sytuacji … NARASTA  potrzeba konkretów i próba pokazania co można w naszej rzeczywistości … Jak zmieniać POLSKĄ SZKOŁĘ, żeby stała się miejscem kształtowania kompetencji, realizowania WYZWAŃ i MARZEŃ, rozbudzania PASJI i CIEKAWOŚCI świata. Szkołą, która łamie schematy, dodaje odwagi i uczy konsekwencji … DAJE SZANSE NA PRZYSZŁOŚĆ.

KILKA SŁÓW O NAS …

Jesteśmy SZKOŁĄ PUBLICZNĄ! Mamy 400 uczniów, 40 nauczycieli i 12 pracowników administracji i obsługi. Codziennie cztery autobusy, z 19 miejscowości dowożą trzy czwarte uczniów do szkoły. Obowiązywało i obowiązuje nas POLSKIE PRAWO OŚWIATOWE. Zmianę rozpoczęliśmy w 2002 roku. Nie było łatwo, ale WARTO BYŁO!!!

OD CZEGO ZACZĘLIŚMY? Zaczęliśmy zmiany od siebie!

• Zmiany myślenia o tym co robimy każdego dnia!
• Uświadomienia sobie, że MY! nauczyciele i dyrektorzy jesteśmy częścią systemu i MAMY WPŁYW (jeśli tylko chcemy) na to, co dzieje się w naszej klasie, szkole!
•  „Poszukania”  naszej TOŻSAMOŚCI PEDAGOGICZNEJ, ustalenia priorytetów, wartości, tego co dla nas ważne!

Jako lider i przywódca postawiłam na tworzenie szkoły, która stawia na relacje i dbanie o DOBROSTAN uczniów i nauczycieli … równocześnie poszukując najlepszych rozwiązań pozwalających młodym ludziom przygotowywać się do życia w nieznanej przyszłości.

Moje podejście do edukacji polega na tym, że „szkołę” trzeba doświadczyć, przeżyć.  Poczuć to co się robi, mieć odwagę myśleć niestandardowo i dobrze przygotować się do kolejnego etapu, do życia. Mam dużo zaufania do nauczycieli i uczniów.  Tworzę przestrzeń edukacyjną, w której jest miejsce do pracy z mistrzem/nauczycielem, w grupach mieszanych wiekowo i indywidualnej. Stawiam na pasje i zainteresowania poszczególnych członków społeczności szkolnej. Do największych moich osiągnięć należą: paradygmat jakim się kieruję w codziennej pracy mojej i pracy szkoły, opracowanie nowatorskiego podejścia do budowania warsztatu pracy nauczyciela oraz stworzenie szkoły według autorskiej wizji.

JAKI ZMIENILIŚMY NASZĄ SZKOŁĘ?

WSPARCIE NAUCZYCIELA – NOWOCZESNY WARSZTAT PRACY

Cele główne:

1. Rozwój kompetencji nauczycieli.
2. Kształtowanie kompetencji uczniów.
3. Budowanie szkoły jako miejsca sprzyjającego procesowi ucznia się.

OPIS DZIAŁANIA:

Pomysł tzw. Pracowni Tematycznych pozwala na systemowe rozwiązania. I tak każdy uczeń 6 godzin w tygodniu (w ramach ramowego planu nauczania i planu lekcji) ma możliwość pracy z nauczycielem, w grupach mieszanych wiekowo i indywidualnej.

Opracowany model szkoły, w której praca w pracowniach tematycznych zorganizowana jest tak, żeby uczniowie i nauczyciele, realizując odgórnie określoną podstawę programową, pracowali też nad własnym rozwojem.

Stworzyliśmy 12 pracowni tematycznych. Łącząc ich programy i założenia dajemy uczniom możliwość wszechstronnego rozwoju. Na przykład: Pracownia Podróży pozwala na zdobywanie takich kompetencji jak uczenie się, poszukiwanie wiedzy z różnych źródeł, praca w grupie. Tu uczniowie odbywają wycieczki, spotkania z ciekawymi ludźmi. Pracownia Kuchenna to praca w grupie i branie za nią odpowiedzialności, planowanie pracy, uczenie się, budowanie instrukcji i praca z instrukcją. W Pracowni Teatralnej dążymy do zdobywania takich kompetencji jak słuchanie i dyskutowanie, prezentowanie się, kształtowanie postaw wobec siebie, rodziny, szkoły, otaczającego dziecko środowiska. Tu tworzymy sytuacje, które rozwijają wyobraźnię, wyzwalają kreatywność, uczą samodzielności. Budują poczucie bezpieczeństwa, pozwalają na zdobywanie doświadczeń, z których uczeń będzie korzystał w różnych sytuacjach życia codziennego.

Pracownie artystyczne: ceramiki, witrażu, czerpania papieru, filcu, czy teatru nastawione są na rozwój wyobraźni, budzenie uczuć i wrażliwości, wspieranie kreatywności. W tych pracowniach uczymy planowania pracy i wykonywania zadań do końca. Dajemy szansę na sukces i budowanie pozytywnego wizerunku.

Pracownia BPI (biuro pracy indywidualnej) to miejsce gdzie uczniowie spotykają się i razem poszukują odpowiedzi na różne pytania, problemy. Sami decydują czego i jak chcą się uczyć. Do każdej podejmowanej przez siebie pracy tworzą plan i według niego próbują dojść do rozwiązania. Uczą się planowania, analizowania popełnionych błędów, naprawiania ich i poszukiwania innych rozwiązań. Tu też mogą przyjmować role ekspertów podczas wspierania rówieśników lub prezentowania swojej pracy na forum.

Co nam to daje?

Dzięki takiej pracy zyskaliśmy czas na spokojne realizowanie ważnych i nieważnych rzeczy, które niesie ze sobą SZKOŁA! Mamy dobrze zorganizowaną przestrzeń, autorskie rozwiązania, doposażone w niezbędne pakiety i pomoce sale lekcyjne. Nie musimy już poświęcać dużo czasu na przygotowywania … wchodzimy do szkoły i działamy.

Kilka bardziej szczegółowych opisów:

I EDUKACJA W DZIAŁANIU – PRACA W GRUPACH MIESZANYCH WIEKOWO

Główne cele:

• Uczenie się od siebie nawzajem w działaniu.
• Nauka pełnienia różnych ról w pracy grupowej.
• Kształtowanie kompetencji przyszłości.

OPIS DZIAŁANIA:

W czasie „Edukacji w działaniu” uczniowie pracują w grupach mieszanych wiekowo – uczniowie klas pierwszych z uczniami klas drugich oraz klas trzecich w grupie mieszanej międzyoddziałowej. W tym czasie podejmują działania według swoich możliwości i umiejętności. Pierwszoklasiści uczą się od starszych kolegów planowania pracy, realizowania swoich zadań i brania grupowej odpowiedzialności za efekty działania. Starsi koledzy pomagają pierwszakom, służą pomocą i wsparciem w różnych zadaniach. Czują się za nich odpowiedzialni.  Pierwszoklasiści uczą się od starszych kolegów, współpracują z nimi. Praca odbywa się w trzech Pracowniach Tematycznych w ramach ramowego planu nauczania.

Korzyści:

• Uczenie innych to najlepsza metoda nauki.
• Uczenie się od siebie nawzajem.
• Uczniowie kształtują kompetencje, dzięki czemu doskonale pracują w grupie, rozwiązują problemy w sposób twórczy, poszukują wiedzy w różnych źródłach, prezentują się.

II LABY – ZAJĘCIA KSZTAŁCĄCE KREATYWNOŚĆ – PRACA W GRUPACH MIESZANYCH

Cele główne:

• Rozwój kompetencji przyszłości.
• Kształtowanie u uczniów postawy odpowiedzialności za własny rozwój.
• Umiejętność pracy indywidualnej i grupowej.

OPIS DZIAŁANIA:

Zajęcia skierowane do uczniów klas IV-VIII.  Odbywają  się w półrocznych cyklach,  po dwie godziny lekcyjne w tygodniu. Prowadzone  są przez nauczyciela – tutora, na niektórych zajęciach  wspólnie  z nauczycielem wspomagającym.  Wynikają ze szkolnego planu lekcji.

Utworzono dziesięć pracowni – LABÓW, których założeniem jest:

„MATEMATYKA W DZIAŁANIU” – kształtowanie kompetencji matematycznych, krytycznego myślenia, tworzenie nowych kombinacji skojarzeniowych z wcześniej znanych.

„ESCAPE ROOM” –  tworzenie różnego rodzaju zadań, zagadek z różnych dziedzin. Zbieranie informacji. Angażowanie się w pracę i ocenę konsekwencji zjawisk, działań.

„MOJA MAŁA OJCZYZNA” – kształtowanie postawy patriotycznej, historycznej, kulturowej.

„PRACOWNIA UCZENIA SIĘ”– poznanie podstawowych tajników efektywnego uczenia się

„BIURO PRACY INDYWIDUALNEJ” – zdobywanie umiejętności i wiadomości, przede wszystkim poprzez własne działanie, branie odpowiedzialności za swoją edukację, planowanie oraz akceptacja zmiany.

„ZAJĘCIA ARTYSTYCZNE” – angażowanie się w zainteresowania niezwiązane z pracą szkolną poprzez realizację różnorodnych zadań  z plastyki. Kształtowanie umiejętności planowania i brania odpowiedzialności za realizację. Doświadczanie niekonwencjonalnego rozwiązywania problemów.

„REPORTERSKIM OKIEM” – kształtowanie kompetencji przyszłości oraz wykorzystywanie nowych technologii i trendów przyszłości.

„SZKOŁA Z MOCĄ” – kształtowanie postaw prospołecznych (empatia, tolerancja, wolontariat).

„WYZWANIA” – nabywanie biegłości w myśleniu i wymyślaniu rozwiązań oraz odpowiedzi niekonwencjonalnych. Kształtowanie umiejętności zarządzania sobą, czasem, skutecznym działaniem.

„EKSPERYMENTY I WYNALAZKI” – generowanie pomysłów, kreatywne rozwiązywanie problemów, identyfikacja problemów, otwartość na pomysły.

Korzyści:

Uczeń:

• Samodzielnie pracuje i dokonuje samooceny.
• Planuje pracę, tworzy strategię i korzysta z potencjału grupy.
• Prezentuje efekty swojej pracy.
• Kształci kompetencje kluczowe.
• Posługuje się nowymi technologiami informacyjnymi.
• Wykorzystuje nabytą wiedzę w sytuacjach codziennych.

Nauczyciel:

• Tworzy nowatorski warsztat pracy.
• Prowadzi zajęcia nową metodą.
• Rozbudza wśród uczniów naturalną ciekawość, aktywność i chęć poszukiwania.
• Kształtuje u uczniów postawę odpowiedzialności za własny rozwój.
• Kształtuje nowe kompetencje niezbędne do realizacji WYZWAŃ I ZADAŃ NOWOCZESNEJ SZKOŁY.

BPI- BIURO PRACY INDYWIDUALNEJ – PRACA INDYWIDUALNA

Główne cele:

• Uczeń nabywa odpowiedzialności za własną naukę.
• Uczeń planuje własną pracę.
• Uczeń dokonuje samooceny.

OPIS DZIAŁANIA (do opisu wykorzystano fragmenty z programu BPI):

ZADANIA PRZEDMIOTOWE. Uczniowie pracujący w BPI mają do dyspozycji pakiet autorskich zadań przedmiotowych, ułożonych przez nauczycieli języka polskiego i matematyki, sprawdzonych przez ekspertów. Dotyczą one zagadnień bliskich uczniom i są podzielone wg tematyki: szkoła, Radowo Małe i najbliższa okolica, podróże, pasje i zainteresowania oraz zadania różne. Zadania opracowane zostały w formie kart, na których przedstawiono kategorię, ćwiczone umiejętności oraz treść zadania.

ZADANIA PROJEKTOWE. Oparte na wykonaniu wieloetapowego działania, w którym uczeń między innymi wyszukuje i analizuje informacje, przeprowadza ankiety, planuje budżet,  jadłospis, opracowuje trasy wycieczek, sporządza różnego typu wykresy.

ZADANIA DETEKTYWISTYCZNE. Korzystając z informacji zawartych w zadaniu, uczeń musi odgadnąć zaszyfrowaną wiadomość, np. postać, miejsce, przedmiot, wydarzenie oraz wykonać zadania, dotyczące rozwiązania zagadki.

ZADANIA OPRACOWANE PRZEZ UCZNIÓW. Podczas zajęć uczniowie, którzy nie chcą rozwiązać zadań mogą je układać. Do pakietu trafiają zadania zaakceptowanie przez tych samych ekspertów, którzy oceniali zadania nauczycieli.

Uczniowie pracują W ZESZYTACH BPI zaprojektowanych specjalnie dla BPI naszej szkoły. Samodzielnie dokonują wyboru zadania, którym będą się zajmowali. Później planują etapy wykonania zadania. Uczniowie pracują pod opieką nauczycieli języka polskiego i matematyki. Zadania próbują rozwiązywać samodzielnie, później mogą poprosić o pomoc kolegę, a na końcu nauczyciela. Rolą nauczyciela jest wsparcie ucznia w jego samodzielności, rozwoju i wytrwałość.

Korzyści:

• Uczeń uczy się planowania, organizowania oraz samodzielnej pracy.
• Uczeń dokonuje wyboru tematu pracy.
• Uczeń wyszukuje i przetwarza informacje z różnych źródeł.
• Uczeń uczy się samooceny i planowania dalszej pracy.
• Uczeń przyjmuje odpowiedzialność za własny rozwój.

WYZWANIA – PRACA INDYWIDUALNA

Główne cele:

• Rozwijanie aktywnej postawy uczniów, umiejętności podejmowania własnych inicjatyw.
• Rozwijanie umiejętności planowania, organizowania własnych działań i zarządzania nimi.
• Kształcenie umiejętności współpracy w grupie.

OPIS DZIAŁANIA:

Zajęcia „Wyzwania” prowadzone są przez dwie godziny tygodniowo przez okres jednego półrocza dla danej klasy. Uczniów wspomaga dwóch nauczycieli. Uczniowie podejmują się indywidualnych lub grupowych wyzwań. Zajmują się planowaniem, organizacją własnych działań. Dokumentują realizację wyzwań i przygotowują prezentację swoich efektów pracy. W pracy starają się wykorzystywać metodę „Trzos”(terminy zadań, ramy czasowe, zaplanowanie rezerw czasowych, ograniczanie innych działań, skontrolowanie rezultatów). Nauczyciele wspomagający wspierają uczniów, aby ich pomysły zakończyły się sukcesem. W tym celu prowadzą trening pozytywnego myślenia, ćwiczenia w zarządzaniu własny czasem. Zajęcia kończą się podsumowaniem, podczas którego uczniowie analizują swoje działania, wyciągają wnioski  – „Co poszło dobrze, co się nie powiodło  i dlaczego”.

Korzyści:

• Aktywna postawa uczniów.
• Odpowiedzialność za podejmowanie działań i doprowadzanie ich do końca.
• Efektywna współpraca w zespole.
• Umiejętność analizowania własnych działań i wyciągania wniosków na temat powodzeń, niepowodzeń i ich ewentualnych przyczyn.
• Zdobywanie doświadczeń

SZKOŁA Z MOCĄ

Główne cele:

• Kształcenie umiejętności rozpoznawania i wyrażania emocji oraz ich akceptacji,
• Zapoznanie uczniów z ideą wolontariatu oraz jej propagowanie.  Uwrażliwienie na cierpienie, samotność i potrzeby innych,
• Angażowanie się uczniów w działania na rzecz społeczności szkolnej i lokalnej, tworzenie więzi ze środowiskiem. Wspieranie ciekawych inicjatyw uczniowskich.

OPIS DZIAŁANIA:

Zajęcia przeznaczone są dla uczniów klas I-III i  VII. Uczą się oni rozumieć i akceptować siebie oraz  innych ludzi poprzez rozpoznawanie, nazywanie i wyrażanie różnych  emocji. Pomaga im w tym pracownia teatralna, gdzie uczniowie kształtują niezbędne w przyszłości kompetencje: nawiązywania relacji z drugim człowiekiem, rozumienia potrzeb i uczuć drugiego człowieka, współpracy w zespole; angażowania się w pomaganie innym.

Uczniowie planują i realizują  ciekawe inicjatywy na rzecz społeczności szkolnej oraz lokalnej. Ich przedsięwzięcia realizowane są w trzech obszarach:

1. Społeczność szkolna – opieka nad pierwszoklasistami,  propagowanie i udział w akcji charytatywnej na rzecz chorej uczennicy.
2. Społeczność lokalna –integracja międzypokoleniowa z  seniorami podczas wspólnych działań na warsztatach: fotograficznych, rękodzielniczych, z obsługi komputera, smartfona.
3. Akcje charytatywne – Dom Dziecka w Łobzie, pomoc potrzebującym z terenu naszej gminy, wspieranie schronisk dla zwierząt.

Korzyści:

Uczniowie:

• rozumieją siebie i swoje emocje,

• rozumieją drugiego człowieka, są wrażliwi na jego potrzeby i uczucia,
• potrafią nawiązać relacje z innymi, komunikować się,
• współpracują w grupie, angażują się w bezinteresowne pomaganie innym,
• planują i podejmują ciekawe inicjatywy na rzecz społeczności szkolnej oraz lokalnej.

PODSUMOWUJĄC…

Mogłabym jeszcze wymienić więcej działań, które podejmujemy w naszej szkole każdego dnia i opisać kolejne nowatorskie rozwiązania usprawniające naszą pracę (Program poświęcony dbaniu o DOBROSTAN „Dobrze być (z) sobą, Edukacja w działaniu Stół Mądrości – etap drugi, Szkolny Zespół Pedagogów – wspierający ucznia, nauczyciela, rodzica). Mogłabym, ale po co? Przecież to wszystko już gdzieś jest opisane … Można, jeśli tylko się chce poczytać lub odwiedzić naszą szkołę.

Wielu woli mówić: My to już dawno robimy! Lub: to szkoła na wsi! Oni mają pracownie! Mają lepiej, bo zaczynali w innych czasach… Nas jest więcej… Jesteśmy szkołą średnią… I takie tam inne, dotyczące prawa, nadzoru, rodziców, leniwych nauczycieli, niewyrozumiałych dyrektorów … i sama już nie wiem czego…

A prawda jest taka!!!! Skoro udało się w Radowie Małym to MUSI się udać w każdym innym miejscu!

Dlaczego się nie udaje? Bo wymaga zaangażowania… Bo trzeba odwagi i determinacji do wdrażania takich zmian… Bo trzeba czasu i cierpliwości w czekaniu na pierwsze OWOCE swojej pracy… Bo zmiana wymaga, by ją wdrażano z uwzględnieniem wszystkich jej etapów… Bo trzeba zrozumienia i zaangażowania się wszystkich… Bo… Bo… Bo…

Kiedy już zapadanie CISZA! Pomyślmy, co tak naprawdę możemy zrobić dla siebie i swoich uczniów!

Dla bardziej zainteresowanych wklejam linki opisujące inne nasze inicjatywy:

https://www.edunews.pl/badania-i-debaty/opinie/4563-edukacyjna-podroz-czyli-od-inspiracji-w-radowie-do-inspir-cji-w-warszawie?fbclid=IwAR2SxZUcKCSDzx2tjaQbnME-cM_fFho4gMzH4A9_mP8_5BdUGxrW_3JxG6w

https://www.edunews.pl/system-edukacji/szkoly/4591-dobrze-byc-z-soba?fbclid=IwAR1tyV94GtimKGThqiqDp2TKZlXmRLj6p_hNEnR66fjjzSpPK9HXP1EquqM

https://zsp-radowo-male.szkolnastrona.pl/p,120,szkola-w-mediach i https://zsp-radowo-male.szkolnastrona.pl/p,134,publikacje

W jednym miejscu dużo linków do filmów, audycji, artykułów…

DO ZOBACZENIA … DO USŁYSZENIA … DO WSPÓŁPRACY

Drogowskazy i historie, które uczą

Pytanie z FB – Poproszę coś o „Adasiach”, czyli o przykładach przeciwnych popularnym „Nie da się”.

Priorytety, Kompetencje i Projektowane Okazje Edukacyjne

Szkoła to miejsce, w którym spotykają się ludzie … Nie da się odłożyć na półkę ich codziennego życia, codziennych spraw. Każdy tam wnosi kawałek siebie, czy tego chce, czy nie chce i to może/powinno stać się wyznacznikiem priorytetów, jakie będziemy wspólnie realizować.

W Radowie Małym (wiele lat temu), postawiliśmy na WYCHOWANIE i KOMPETENCJE, a później długo długo nic i  NAUKA.  Nie ukrywam, że niektórych korciło stawiać na naukę, bo w „testowaniu” wypadliśmy fatalnie! Zamiast szukać winnych zaczęliśmy się zastanawiać, na co mamy wpływ? Co możemy zrobić? Jak „wystartować” w tak trudnej sytuacji?

Pierwsze co mi przyszło do głowy to to, żeby kolejny raz „obejrzeć” nasze środowisko… Odwiedzić miejscowości, w których mieszkają nasi uczniowie, porozmawiać z mieszkańcami i znaleźć „coś”, co może pomoże nam ruszyć.  Z Waszej perspektywy to działanie może wydawać się dziwne, ale nasi uczniowie dojeżdżają do szkoły… z 19 miejscowości. Niektórzy muszą wstać o 5:45! Później jadą autobusem około 30 min i w szkole są 7:00 -7:15… Przystanki, na których czekali, w owych czasach, były z reguły zdewastowanie lub pod chmurką. Pejzaż, jaki otaczał ich domy, też nie napawał optymizmem. Opuszczone zakłady rolne, niedokończone inwestycje, straszące pozostałości po czasach „dobrobytu”. Wiedzieć o tym, że tak jest, a zobaczyć to na własne oczy to WIELKA różnica! Wtedy też umilkły nasze dyskusje typu NIC nie możemy zrobić, bo środowisko, bo rodzice, bo bezrobocie … Wszyscy zaczęliśmy się zastanawiać, CO możemy zrobić … bo to, że „coś” powinniśmy było dla nas oczywiste.

Wyzwaniem stało się to, żeby pokazać dzieciom i całej społeczności, że mamy wpływ na nasze życie i na to, co się wokół nas dzieje. Celem, żeby uwierzyli, że nieważne jest to, z jakiego miejsca pochodzimy, gdzie mieszkamy – ważne jest to, jak myślimy i co robimy oraz jak się w to angażujemy.

W tym momencie „budowanie szkoły” rozpoczęło się od nowa. Zaczęliśmy szukać wspólnej idei … takiej, która będzie adekwatna do potrzeb i sytuacji. Pomyśleliśmy, że szkoła powinna stać się kawałkiem innego, lepszego świata, w którym dzieciaki będą czuły się bezpiecznie i dobrze. A może nawet stanie się punktem odniesienia dla ich aspiracji życiowych. Wiedzieliśmy, że wszystko, co będziemy robić, powinno wzbudzać pozytywne emocje i zachęcać do działania. Od początku POSTAWILIŚMY NA KSZTAŁTOWANIE KOMPETENCJI, z nadzieją, że to właśnie one pozwolą na radzenie sobie w dalszych etapach życia.

Zaczęliśmy organizować Projektowane Okazje Edukacyjne. Jak się później okazało to był dobry poligon dla uczniów i nauczycieli. Każda projektowana okazja była pomyślana tak, żeby włączyć w nią jak największą ilość osób ze społeczności szkolnej, ale też zaprosić do współpracy różne osoby z zewnątrz.

W 2002 r. zrealizowaliśmy pierwsze POE pt. „Teatr – miejsce prawdziwe”. Dla dyrektora i nauczycieli zadania zaczęły się dużo wcześniej … trzeba było zebrać potrzebne materiały, przegadać, co i dlaczego będziemy robili, a później zaaranżować przestrzeń. Przygotowania trwały około trzech miesięcy. Jakie to były wspaniałe trzy miesiące… Po pierwsze mieliśmy wspólny PLAN! Po drugie nie zastanawialiśmy się nad tym, dlaczego jest tak źle, tylko rozmawialiśmy o czymś, co było naszym WSPÓLNYM DZIAŁANIEM. Po trzecie KAŻDY w tym działaniu BYŁ POTRZEBNY! A efekt?! Efekt przerósł nasze najśmielsze oczekiwania.

Zaprezentuję refleksję jednej z naszych nauczycielek, która napisała tak „Wreszcie zaczęło się na dobre. Od rana w poniedziałek na dzieciaki czekała niespodzianka – szkolne korytarze wyglądały zupełnie inaczej, bardziej uroczyście i tajemniczo. Ciekawość wszystkich już od progu wzbudzały najprawdziwsze stroje teatralne, a radość wywoływały nauczycielki przebrane w tajemnicze postacie. Wszystkim świeciły się oczy na widok takiego wystroju. Atmosfera tajemniczości oraz nutka niepokoju wisiały w powietrzu. Dzieci z ogromną ciekawością czekały na przebieg wydarzeń”. A inna napisała: „Tego ranka na korytarzach szkolnych panowała wyjątkowa cisza!!! Uczniowie zachowywali się tak, jakby byli zaczarowani. Największą ciekawość a zarazem niepokój wzbudzał dziwny człowiek kręcący się po korytarzach“.

Dwa dni warunków wyjściowych a później zadania warsztatowe, które zostały wplecione w codzienne zajęcia szkolne pozwoliły, w ramach lekcji, realizować temat teatru, przyglądając mu się z różnych punktów widzenia. Wyszukanie punktów wspólnych między naszym działaniem a realizacją podstaw programowych wcale nie było trudne, a dzieciaki? Dzieciaki chętnie dawały się „wciągnąć” w lekcje fizyki czy lekcję języka polskiego, związane z tym, co wcześniej przeżyły. Temat teatru skończył się 21 marca 2003 r. i chwilę po wszyscy pytali, co dalej? Jaki temat działań bierzemy na tapetę?

Było ich dużo „Czarodziejskie trzewiczki”, „Wiaderko śmieci”, „Dzieci Wszechświata”,„O czym opowiadają tłuste plamy?”„Historia ostatniego już drzewa”, „W chacie zielarza”, „Opowieść o chlebie”, „Teraz walizka jest moim światem…”,„Tu jest nasze miejsce”, „Wakacje pachnące ziołami”, „Od ziarenka do bochenka”, „Sport dla wszystkich” i inne. Ale nie w ilości tkwi tajemnica, tylko w tym, co to nam dało. A dało duuuuużooooooo … Wymienię kilka korzyści: nauczyciele pracowali nad mistrzostwem osobistym, wzbogacając warsztat pracy o nowe metody i sposoby organizacji „lekcji”; nauczyli się działać w grupie i uzupełniać się, co spowodowało, że realizowaliśmy działania, którym nie podołałby jeden człowiek; każdy czerpał zadowolenie z możliwości wywierania wpływu na innych, uczestniczenia w zespołowym podejmowaniu decyzji, a więc w takim, które uwzględnia różne punkty widzenia. Szkoła zyskała niepowtarzalny „klimat”, ponieważ „obrosła” w opowieści o przeżytych przez nas edukacyjnych podróżach. Uczniowie zaś nabrali wiatru w skrzydła … zaczęli się angażować, mieć swoje pomysły i potrzebę działania! I o to nam chodziło!

PS.: Jednak nie będę „ściemniać”! Wymagało to od nas sporego zaangażowania i czasu … Ale i na to znalazło się rozwiązanie, ale o tym w następnym odcinku 😉